— Czym jest keramzyt?

Wszechstronny materiał

Keramzyt to lekkie kruszywo ceramiczne. Wykazuje się bardzo dobrą izolacją termiczną i akustyczną, a także wysoką wartością współczynnika paroprzepuszczalności.

Keramzyt jest kruszywem, które powstaje z wypalania glin pęczniejących (bez domieszek) w temperaturze ok. 1150°C. Z masy formuje się małe grudki, które trafiają do pieca obrotowego. Po wypaleniu glina zwiększa kilkukrotnie swoją objętość, a w czasie produkcji keramzytu nie powstają odpady. Granulki keramzytu stają się niepalne, mrozoodporne i mało nasiąkliwe, a poddanie działaniu wody, szybką oddają wilgoć.

Kruszywo keramzytowe wykorzystywane jest do produkcji lekkich betonów (keramzytobeton) i zapraw ciepłochronnych. Keramzyt możemy znaleźć również w pustakach ściennych i stropowych, systemach kominowych oraz innych elementach budowlanych zarówno. Granulki keramzytu stosuje się jako materiał termoizolacyjny i w systemach drenażu.

Najczęściej keramzyt wykorzystuje się do wykonywania izolacji podłóg na gruncie oraz ocieplania i drenażu ścian piwnicznych. Rzadziej stosowany jest do ocieplania stropów, stropodachów i dachów zielonych. Keramzyt jest również szeroko stosowany poza budownictwem. Między innymi w geotechnice, radiestezji i ogrodnictwie (jako podłoże do upraw bezglebowych oraz do pokrywania gruntów wokół krzewów i rabat kwiatowych).

Keramzyt uzyskuje swoje właściwości użytkowe dzięki porowatej strukturze wewnętrznej każdej granulki zamkniętej twardą i trwałą powłoką ceramiczną. Jest to obecnie najlżejsze kruszywo ceramiczne na rynku budowlanym, a jednocześnie o najwyższej termoizolacyjności. Jego trwałość porównywalna jest z wysokiej jakości ceramiką, na przykład z wyrobami kamionkowymi czy klinkierowymi.

Właściwości keramzytu:

Doskonała termoizolacja

Keramzyt wykazuje dużą zdolność do izolowania ciepła. Nie pogarsza się ona wraz ze wzrostem zawilgocenia kruszywa. Przy długotrwałym działaniu wilgoci, bez możliwości wysychania, współczynnik izolacyjność kruszywa praktycznie się nie zmienia. Wewnętrzne zamknięte pory nie dopuszczają wilgoci, a zawilgoceniu ulega jedynie zewnętrzna powłoka granulki.

Wysoka paroprzepuszczalność

Jest to zdolność do wyprowadzania pary wodnej przez przegrody budowlane. W wypadku ściany z keramzytu wartość tego współczynnika jest trzykrotnie wyższa niż ściany z gazobetonu i prawie siedmiokrotnie wyższa niż ściany z ceramiki. Wyroby z keramzytu zawdzięczają tę właściwość porowatej strukturze. Kruszywo keramzytowe połączone zaczynem cementowym pozostawia wiele małych kanalików, którymi bez trudu przemieszcza się para wodna, a co za tym idzie - utrzymywanie korzystnego poziomu termoizolacyjności.

Izolacja akustyczna

Jest to cecha wynikająca z porowatej struktury wewnętrznej keramzytu. Przy stosunkowo małym ciężarze objętościowym przegród z keramzytobetonu uzyskuje się izolacyjność akustyczną Rw nawet na poziomie 58 dB przy 18 cm grubości ściany z bloczków. Ponadto już 5-centymetrowa warstwa keramzytu ułożona na stropie poprawia izolacyjność o 3 dB.

Ognioodporność

Keramzyt to materiał niepalny, zakwalifikowany do klasy A1. Podobną właściwość mają wyroby z keramzytobetonu. W trakcie pożaru nie wydzielają się z nich żadne szkodliwe substancje. Odporność na ogień materiałów konstrukcyjnych z keramzytobetonu przekracza 4 godziny, a cieńszych elementów do budowy ścian działowych - 3 godziny. To czas, który umożliwi ewakuację ludzi i zwierząt oraz ratowanie wyposażenia z pomieszczeń oddzielonych od pożaru ścianą z keramzytobetonu.

Gwarantowana wytrzymałość

Badania wykazują, że wytrzymałość keramzytu na miażdżenie przekracza 0,75 MPa i jest kilkakrotnie większa niż wytrzymałość innych materiałów izolacyjnych, takich jak styropian czy wełna mineralna. Keramzyt znalazł zastosowanie w budownictwie drogowym. Wykonane z niego wypełnienia bez problemu przenoszą obciążenie związane z konstrukcją drogi oraz poruszającymi się po niej pojazdami.

Historia keramzytu

Historia keramzytu to historia przypadkowego odkrycia, które stało się prawdziwym przebojem rynkowym. W 1913 roku w cegielni Hayde’a w USA nastąpiła awaria spowodowana zbyt wysoką temperaturą wewnątrz pieca.

Kiedy właściciel spostrzegł, że zamiast wypalonej, czerwonej cegły w piecu znajdują się nadspodziewanie twarde, a jednocześnie bardzo lekkie, „nadmuchane” brunatne grudki, postanowił, po wstępnych badaniach dziwnego materiału, opatentować ten sposób wytwarzania spęczniałych grud gliniastych. Nowy produkt nazwał od swojego nazwiska: Hayditem. Pierwszy zakład produkujący to niezwykłe kruszywo ruszył w 1917 roku.

Odporny na grzyby i pleśnie

Keramzyt produkowany jest w procesie wypalania w wysokiej temperaturze dochodzącej do 1200°C, w której następuje neutralizacja wszystkich domieszek organicznych. Brak czynnych składników organicznych oznacza brak pożywki dla rozwoju grzybów.

Odporny na gryzonie

Odporność keramzytu na gryzonie wynika z szorstkiej struktury zewnętrznej granulatu, który działa na sierść zwierząt jak papier ścierny. Keramzyt nie jest przez zwierzęta niszczony, tak jak to się zdarza na przykład w izolacjach ze styropianu. Ponadto nie ma żadnych właściwości odżywczych, które mogłyby przyciągnąć gryzonie.

Odporny na związki chemiczne

W trakcie wypalania następuje chemiczne wyjałowienie keramzytu. W kruszywie nie pozostają żadne składniki, które mogłyby wchodzić w reakcje chemiczne i niekorzystnie oddziaływać na środowisko.

Super mrozoodporność

Wielokrotne zamrażanie i rozmrażanie keramzytu nie powoduje ubytków jego masy ani pogorszenia wytrzymałości kruszywa czy wyrobów keramzytobetonowych. Dzieje się tak dlatego, że wilgoć pozostająca jedynie na zewnętrznej powierzchni keramzytu nie powoduje jego destrukcji podczas zamrażania i rozmrażania. Wyroby z keramzytobetonu mogą być wystawione na działanie wilgoci i mrozu. Przykładem są keramzytobetonowe donice zewnętrzne lub budowane z keramzytu ściany akustyczne. Nawet po wielu latach takie elementy nie wykazują śladów zniszczeń spowodowanych czynnikami atmosferycznymi.

Ochrona radiestezyjna

Jest to zdolność do neutralizacji niekorzystnego oddziaływania fal promieniowania pochodzącego z cieków wodnych. Izolacyjność keramzytu od cieków wodnych wynika - podobnie jak przy izolacji akustycznej - ze skutecznego i wielokrotnego odbicia fali w porowatej strukturze materiału.